ទស្សនៈព្រឹត្តិការណ៍ពិភពលោក
Épisodes disponibles
5 sur 24
- ទស្សនៈព្រឹត្តិការណ៍ពិភពលោក - តើវិសមភាពវ៉ាក់សាំងជាដើមហេតុនាំឲ្យមានមេរោគបំប្លែងខ្លួនអូមីក្រុង?មេរោគបំប្លែងខ្លួនឈ្មោះ អូមីក្រុង កំពុងតែធ្វើឲ្យគេព្រួយបារម្ភ នៅស្ទើរតែគ្រប់ទីកន្លែងនៅជុំវិញពិភពលោក ជាហេតុនាំឲ្យមានឡើងវិញ នូវការកម្រិត ឬហាមឃាត់ការធ្វើដំណើរឆ្លងព្រំដែន រីឯសកម្មភាពសេដ្ឋកិច្ចក៏ប្រឈមនឹងភាពរអាក់រអួល ដែលអាចប៉ះពាល់ទៅដល់ការស្តារសេដ្ឋកិច្ចចេញពីវិបត្តិកូវីដ។ ការលេចមុខនៃមេរោគបំប្លែងខ្លួនថ្មីនេះត្រូវបានអ្នកជំនាញជាច្រើនទាញភ្ជាប់ទៅនឹងកត្តាចម្បងមួយ គឺការចែកចាយមិនស្មើភាពគ្នានៃវ៉ាក់សាំងកូវីដ រវាងប្រទេសអ្នកមាន និងប្រទេសក្រីក្រ។ តើវិសមភាពនៃការចែកចាយវ៉ាក់សាំងមានទំនាក់ទំនងយ៉ាងណានឹងការលេខមុចនៃមេរោគបំប្លែងខ្លួនថ្មី? អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តទាញភ្ជាប់វិសមភាពនៃការចែកចាយវ៉ាក់សាំងទៅនឹងការលេចមុខនៃមេរោគបំប្លែងខ្លួនថ្មី ពីព្រោះគេដឹងថា ការបំបែ្លងខ្លួននៃមេរោគកូវីដ ក៏ដូចជាមេរោគផ្សេងទៀតដែរ កើតឡើងនៅពេលដែលមេរោគបំបែកខ្លួន ហើយការបំបែកខ្លួននេះមិនអាចធ្វើឡើងដោយឯកឯងបាននោះទេ គឺត្រូវការជំនួយពីកោសិការបស់មនុស្ស។ ដូច្នេះ វាកើតឡើង នៅពេលដែលមានការឆ្លងរាលដាលខ្លាំងនៅក្នុងសហគមន៍។ ក្រោយពីមេរោគឆ្លងចូលទៅក្នុងខ្លួនរបស់មនុស្សណាម្នាក់ មេរោគត្រូវបំបែកខ្លួនពីមួយទៅមួយបង្កើនចំនួនកាន់តែច្រើន ហើយនៅក្នុងការបំបែកខ្លួននេះ ថ្វីដ្បិតតែភាគច្រើន មេរោគនៅរក្សារូបរាងដើមដូចមុនសុទ្ធសាធ ក៏ប៉ុន្តែ ម្តងម្កាលក៏មានដែរមេរោគដែលបំបែកខ្លួនខុសគ្នាបន្តិចបន្តួចពីទ្រង់ទ្រាយដើម ហើយបង្កើតបានទៅជាមេរោគបំបែ្លងខ្លួនថ្មី។ ដូច្នេះ នៅប្រទេសណាដែលប្រជាជនទទួលបានវ៉ាក់សាំងក្នុងអត្រាទាប ការឆ្លងរាលដាលតៗគ្នាពីមនុស្សម្នាក់ទៅមនុស្សម្នាក់នៅមានអត្រាខ្ពស់ មេរោគក៏មានឱកាសបំបែកខ្លួនបានកាន់តែច្រើន ហើយប្រូបាប៊ីលីតេនៃការបំប្លែងខ្លួនក៏មានកាន់តែច្រើនទៅតាមនោះផងដែរ។ នៅក្នុងករណីមេរោគបំប្លែងខ្លួនថ្មីចុងក្រោយនេះ គេបានកត់សម្គាល់ថា អូមីក្រុងរីករាលដាលចេញពីតំបន់អាហ្វ្រិក ដែលជាតំបន់សម្បូរប្រទេសក្រីក្រ ហើយទទួលបានវ៉ាក់សាំងកូវីដក្នុងអត្រាទាប។ បើទោះជាមកទល់នឹងពេលនេះ គេនៅមិនទាន់អាចដឹងច្បាស់ អំពីដំណើរដើមទងនៃការបំប្លែងខ្លួន ក៏ដូចជា អំពីកម្រិតគ្រោះថ្នាក់របស់មេរោគបំប្លែងខ្លួនអូមីក្រុងនេះនៅឡើយក៏ដោយ ក៏ប៉ុន្តែ គេអាចសង្កេតឃើញជាក់ស្តែងថា នៅពេលដែលមេរោគបំប្លែងខ្លួនថ្មីនេះលេចមុខឡើង ស្ទើរតែគ្រប់ប្រទេសទាំងអស់នៅទូទាំងពិភពលោកទាំងមូល រាប់ទាំងប្រទេសដែលបានចាក់វ៉ាក់សាំងក្នុងអត្រាខ្ពស់ផង សុទ្ធតែត្រូវរងផលប៉ះពាល់ បើទោះជានៅមិនទាន់រងផលប៉ះពាល់ដោយផ្ទាល់ពីការឆ្លងមេរោគបំប្លែងខ្លួនថ្មីនេះនៅឡើយ ក៏ត្រូវរងផលប៉ះពាល់រួចទៅហើយ ពីការរឹតត្បឹតការធ្វើដំណើរ និងការគំរាមកំហែងដល់កំណើនសេដ្ឋកិច្ច ដែលកំពុងតែផុយស្រួយស្រាប់។ អ្នកជំនាញនៅវិទ្យាស្ថានប៉ាស្ទ័រក្នុងទីក្រុងប៉ារីស បានប្រាប់ទីភ្នាក់ងារព័ត៌មានអាអែហ្វប៉េថា ការលេចមុខនៃមេរោគបំប្លែងខ្លួនអូមីក្រុងនេះ គួរតែជាសញ្ញាអាសន្នមួយឲ្យគ្រប់គ្នាភ្ញាក់ខ្លួនទទួលស្គាល់ពីសារៈសំខាន់នៃការចែកចាយវ៉ាក់សាំងប្រកបដោយសមភាពនៅទូទាំងពិភពលោកទាំងមូល ពីព្រោះថា គ្មានប្រទេសណាមួយអាចមានសុវត្ថិភាពពេញលេញនោះទេ បើទោះជាប្រទេសនោះមានអត្រាវ៉ាក់សាំងខ្ពស់ក៏ដោយ ដរាបណាកូវីដនៅតែបន្តរីករាលដាលគ្រប់គ្រងមិនបាននៅក្នុងប្រទេសណាមួយ។ ការឆ្លងរាលដាលក្នុងសហគមន៍ក្នុងប្រទេសណាមួយ វាបង្កើតជាឱកាសឲ្យមេរោគបំប្លែងខ្លួនទៅជាប្រភេទមេរោគដែលឆ្លងខ្លាំងជាងមុន មានគ្រោះថ្នាក់ជាងមុន ឬអាចធននឹងវ៉ាក់សាំង ហើយនៅទីបំផុត ប្រទេសដែលចាក់វ៉ាក់សាំងបានច្រើនក៏លែងសូវមានប្រសិទ្ធភាពការពារ ហើយក៏ត្រូវប្រឈមនឹងការឆ្លងរាតត្បាតសាជាថ្មី។ នៅក្នុងន័យនេះហើយ ដែលប្រមុខអង្គការសុខភាពពិភពលោកបានលើកឡើងថា “ជាតិនិយមវ៉ាក់សាំង” គឺការប្រមូលវ៉ាក់សាំងទុកសម្រាប់ចាក់តែលើប្រជាជនខ្លួនឯង មិនមែនជាដំណោះស្រាយដែលអាចបញ្ចប់វិបត្តិកូវីដបានឆាប់នោះទេ ផ្ទុយទៅវិញ គឺវាមានតែពន្យារវិបត្តិនេះឲ្យកាន់តែយូរទៅវិញ។ យុទ្ធសាស្រ្តវ៉ាក់សាំងដែលមានប្រសិទ្ធភាព គឺគេត្រូវធ្វើនៅក្នុងក្របខណ្ឌពិភពលោកទាំងមូល ពោលគឺ គេគួរផ្តោតអាទិភាពលើការចែកចាយវ៉ាក់សាំងយកទៅចាក់ឲ្យប្រជាជនទោះបានត្រឹមមួយផ្នែកខ្លះ ក៏ប៉ុន្តែ នៅគ្រប់ប្រទេសទាំងអស់ វាប្រសើរជាជាងចាក់ឲ្យប្រជាជនបានគ្រប់គ្នា ក៏ប៉ុន្តែ នៅក្នុងតែប្រទេសខ្លះ៕12/2/20213:38
- ទស្សនៈព្រឹត្តិការណ៍ពិភពលោក - តើប្រទេសម្ចាស់ជំនួយធំៗបានជួយអ្វីខ្លះដល់ពិភពលោកក្នុងគោលដៅអភិវឌ្ឍប្រកបដោយចីរភាព?នាពេលថ្មីៗ វិទ្យាស្ថានស្រាវជ្រាវ Brookings បានចេញផ្សាយរបាយការណ៍ថ្មីមួយ ដែលបង្ហាញថា សហរដ្ឋអាម៉េរិក អាល្លឺម៉ង់ ចក្រភពអង់គ្លេស ជប៉ុន និងបារាំង គឺជាម្ចាស់ជំនួយអភិវឌ្ឍធំបំផុត សម្រាប់ គោលដៅអភិវឌ្ឍប្រកបដោយចីរភាព។ ដើម្បីតាមដានការវិវត្តន៍ និងប្រសិទ្ធភាពនៃគម្រោងជំនួយអភិវឌ្ឍទាំងនោះ បណ្ដាប្រទេសម្ចាស់ជំនួយ និងដៃគូសហការអន្ដរជាតិ បានបង្កើតកម្មវិធីមួយដែលគេហៅថា “ការពិនិត្យជាតិស្ម័គ្រចិត្ត”។ នៅក្នុងឆ្នាំ២០១៥ ប្រទេសចំនួន១៩៣នៅទូទាំងពិភពលោក បានចុះហត្ថលេខារួមគ្នា លើរបៀបវារៈឆ្នាំ២០៣០ សម្រាប់ “គោលដៅអភិវឌ្ឍប្រកបដោយចីរភាព” របស់អង្គការសហប្រជាជាតិ។ គោលដៅអភិវឌ្ឍថ្មីនេះ មានលក្ខណៈជាសកល និងគ្របដណ្តប់លើវិសាលភាពទូលំទូលាយជាង ទាំងផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច សង្គម បរិស្ថាន និងនយោបាយ បើប្រៀបធៀបនឹង “គោលដៅអភិវឌ្ឍសហស្សវត្សរ៍” កាលពីឆ្នាំ២០០០ ដែលជាគោលដៅតូចចង្អៀតជាង និងផ្តោតជាពិសេស លើការលើកកម្ពស់វឌ្ឍនភាពសេដ្ឋកិច្ច និងសង្គម នៅក្នុងប្រទេសដែលមានចំណូលទាប និងមធ្យម។ តើអ្វីជា គោលដៅអភិវឌ្ឍប្រកបដោយចីរភាព? គោលដៅអភិវឌ្ឍប្រកបដោយចីរភាព ផ្តោតលើបញ្ហាអភិវឌ្ឍគន្លឹះ ចំនួន១៧ រួមមាន៖ (១) ការលុបបំបាត់ភាពក្រីក្រសកល (២) ការលុបបំបាត់ភាពស្រេកឃ្លានសកល (៣) សុខភាពល្អ (៤) ការអប់រំប្រកបដោយគុណភាព (៥) សមភាពយេនឌ័រ (៦) ទឹកស្អាត និងអនាម័យ (៧) ថាមពលកើតឡើងវិញ និងក្នុងតម្លៃសមរម្យ (៨) ការងារ និងសេដ្ឋកិច្ចល្អ (៩) នវានុវត្តន៍ និងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធល្អ (១០) ការកាត់បន្ថយវិសមភាព (១១) ទីក្រុង និងសហគមន៍ប្រកបដោយចីរភាព (១២) ការប្រើប្រាស់ធនធានប្រកបដោយការទទួលខុសត្រូវ (១៣) វិធានការចំពោះបញ្ហាអាកាសធាតុ (១៤) ទឹកសមុទ្រប្រកបដោយចីរភាព (១៥) ការប្រើប្រាស់ដីប្រកបដោយចីរភាព (១៦) សន្តិភាព និងយុត្តិធម៌ និង (១៧) ដៃគូសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍប្រកបដោយចីរភាព។ នៅក្នុងកិច្ចប្រជុំជាសកល ប្រទេសទាំងអស់នៅលើពិភពលោក ទទួលស្គាល់ថា គោលដៅអភិវឌ្ឍប្រកបដោយចីរភាព គឺជាដំណើរការអភិវឌ្ឍដ៏សំខាន់ សម្រាប់ប្រទេសទាំងអស់លើពិភពលោក មិនថាប្រទេសទាំងនោះ មានកម្រិតអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ចបែបណាឡើយ។ តើប្រទេសម្ចាស់ជំនួយធំៗផ្តល់ថវិកាប៉ុន្មានទៅកាន់ពិភពលោក? ផ្អែកតាមតួលេខផ្លូវការ នៅឆ្នាំ២០១៩ សហរដ្ឋអាម៉េរិកគឺជាប្រទេសផ្តល់ជំនួយអភិវឌ្ឍធំជាងគេបំផុត ដោយបានផ្តល់ជំនួយទៅកាន់ពិភពលោក ក្នុងទំហំថវិកាចំនួន ៣៤,៦ពាន់លានដុល្លារអាម៉េរិក បន្ទាប់មកគឺ អាល្លឺម៉ង់ (២៣,៨ពាន់លានដុល្លារអាម៉េរិក) ចក្រភពអង់គ្លេស (១៩,៤ពាន់លានដុល្លារអាម៉េរិក) ជប៉ុន (១៥,៥ពាន់លានដុល្លារអាម៉េរិក) និងបារាំង (១២,២ពាន់លានដុល្លារអាម៉េរិក)។ ប្រទេសទាំងនេះជាសមាជិកនៃ គណៈកម្មាធិការជំនួយអភិវឌ្ឍ (DAC) របស់ អង្គការដើម្បីសហប្រតិបត្តិការ និងអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ច (OECD)។ តើធ្វើយ៉ាងណាទើបគេដឹងថាជំនួយអភិវឌ្ឍមានប្រសិទ្ធភាព? នាពេលថ្មីៗ វិទ្យាស្ថានស្រាវជ្រាវ Brookings បានចេញផ្សាយរបាយការណ៍ថ្មីមួយ ដើម្បីបង្ហាញអំពីការប្ដេជ្ញាចិត្តរបស់ប្រទេសម្ចាស់ជំនួយ សម្រាប់ការសម្រេចបាន “គោលដៅអភិវឌ្ឍប្រកបដោយចីរភាព” និងយន្តការតាមដានការវិវត្តន៍ និងប្រសិទ្ធភាពនៃជំនួយទាំងនោះ។ បណ្ដាប្រទេសយ៉ាងច្រើន បានបង្កើតកម្មវិធីតាមដានជំនួយបរទេសរបស់ខ្លួន ទៅប្រទេសដៃគូ និងតាមដានប្រសិទ្ធភាពនៃជំនួយ ដោយប្រើប្រាស់កម្មវិធីមួយដែលគេហៅថា “ការពិនិត្យជាតិស្ម័គ្រចិត្ត ឬ Voluntary National Review”។ ម្ចាស់ជំនួយមួយចំនួន មានគេហទំព័រ ដែលរាយការណ៍អំពីកម្មវិធី និងលទ្ធផលនៃគម្រោងអភិវឌ្ឍនានា។ ជាក់ស្ដែង បណ្ដាប្រទេសផ្សេងៗរួមមាន កាណាដា ដាណឺម៉ាក អាល្លឺម៉ង់ ហ្វាំងឡង់ នូវែលសេឡង់ ស៊ុយអែត អេស្ប៉ាញ និងអូស្ត្រាលី បានបង្កើតកម្មវិធី “ការពិនិត្យជាតិស្ម័គ្រចិត្តមួយ” នេះ។ ប្រទេសទាំងនេះបានរួមចំណែកយ៉ាងច្រើន តាមរយៈការផ្តល់ជំនួយអភិវឌ្ឍ សម្រាប់ គោលដៅអភិវឌ្ឍប្រកបដោយចីរភាព។ ប្រទេសប្រើប្រាស់គោលការណ៍៥ “មនុស្ស ភពផែនដី វិបុលភាព សន្តិភាព និងភាពជាដៃគូ” និងអនុវត្តនយោបាយ “មិនចោលនរណាម្នាក់” ក្នុងគម្រោងរបស់ខ្លួន។ រដ្ឋាភិបាលអាម៉េរិកមិនបានដាក់ចេញកម្មវិធី “ការពិនិត្យជាតិស្ម័គ្រចិត្ត” នេះទេ សម្រាប់កម្រិតថ្នាក់ជាតិទេ ប៉ុន្តែ បណ្ដាទីក្រុងនៅសហរដ្ឋអាម៉េរិកបានធ្វើវា។ ជាឧទាហរណ៍ ទីក្រុងញូវយ៉កបានត្រួសត្រាយផ្លូវបង្កើត ការពិនិត្យឡើងវិញដោយស្ម័គ្រចិត្តក្នុងតំបន់។ សម្រាប់សហរដ្ឋអាម៉េរិក គោលនយោបាយ និងទីភ្នាក់ងារអភិវឌ្ឍអាម៉េរិក រួមមាន៖ ទីភ្នាក់ងារសហរដ្ឋអាម៉េរិកសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍអន្តរជាតិ (USAID) សាជីវកម្មសហស្សវត្សរ៍ (MCC) សាជីវកម្មហិរញ្ញវត្ថុអភិវឌ្ឍ (DFC) ទីភ្នាក់ងារពាណិជ្ជកម្ម និងអភិវឌ្ឍអាម៉េរិក (USTDA) និងក្រសួងកសិកម្មអាម៉េរិក (USDA) ជាមួយដៃគូផ្តល់ជំនួយ និងយុទ្ធសាស្ត្រជាតិរបស់ប្រទេសជាដៃគូ។ គិតត្រឹមឆ្នាំ២០២០ ប្រទេសចំនួន១៦៨ បានសរសេរកម្មវិធី “ការពិនិត្យជាតិស្ម័គ្រចិត្តមួយ” ដើម្បីតាមដានការសម្រេចបានលទ្ធផលនៃគោលដៅអភិវឌ្ឍប្រកបដោយចីរភាពរបស់ខ្លួន ស្របពេលដែល ប្រទេសចំនួន៤៣ផ្សេងទៀត រំពឹងទុកធ្វើរឿងនេះ នៅឆ្នាំ២០២១៕12/1/20214:17
- ទស្សនៈព្រឹត្តិការណ៍ពិភពលោក - Josephine Baker ជានរណា បានជាបារាំងផ្តល់កិត្តិយសបញ្ចុះសពលោកស្រី ក្នុងវិមានPantheon ?នៅថ្ងៃអង្គារទី ៣០ វិច្ឆិកា ២០២១នេះ លោកស្រី Josephine Baker ហ្សូហ្សេហ្វីន បេកឺរ បានក្លាយជាស្ត្រីទី៦ និងជាស្ត្រីស្បែកខ្មៅដំបូងគេបង្អស់ ដែលបារាំងបានសម្រេចបញ្ចុះសពនៅវិមានប៉ង់តេអុង Pantheon។ វិមានបញ្ចុះសពឥស្សរជននិងបញ្ញាវន្តដែលបានកសាងកេរ្តិ៍ឈ្មោះឱ្យប្រទេសបារាំង។ តើលោកស្រី Josephine Baker ជានរណា? បានបញ្ចេញស្នាដៃអ្វីខ្លះសម្រាប់បារាំង ទើបមានកិត្តិយសបានចារឈ្មោះ ក្នុងវិមានប៉ង់តេអុង ? ៤៦ឆ្នាំក្រោយមរណភាព សាកសពលោកស្រី Josephine Baker ដែលជាស្ត្រីស្បែកខ្មៅ ជាតារាសម្តែង ជាអ្នកចម្រៀង ជាជនជាតិបារាំងដើមកំណើតអាមេរិក ត្រូវបានយកមកបញ្ចុះនៅថ្ងៃទី ៣០វិច្ឆិកា២០២១ នៅវិមានប៉ង់តេអុង ដោយមានការចូលរួមពីឥស្សរជន អ្នកនយោបាយ យុវជន យ៉ាងអធិកអធម និងដោយមានការចាក់បទចម្រៀងរបស់លោកស្រី ដែលមានចំណងជើងថា "Me, Voila à Paris អូខ្ញុំមកដល់ប៉ារីសហើយ" កំដរផង។ លោកប្រធានាធិបតីបារាំង លោកអេម៉ាណុយអែល ម៉ាក្រុង បានអញ្ជើញមគោរពវិញ្ញាណក្ខន្ធ ដល់ព្រលឹងសិល្បការិនី ដែលមានឈ្មោះល្បីល្បាញលើពិភពលោក ដែលបានចូលប្រលូកយ៉ាងសកម្មក្នុងចលនាតស៊ូប្រឆាំងពួកណាហ្ស៊ី ប្រឆាំងនឹងការប្រកាន់ពូជសាសន៍ និងដែលប្រឹងប្រយុទ្ធតស៊ូប្រមូលផ្តុំពលរដ្ឋមានឆន្ទៈល្អ សម្រាប់បារាំងនិងពិភពលោកទាំងមូល។ មានឈ្មោះកំណើតថា Freda Josephine Mcdonald កើតនៅMissouri សហរដ្ឋអាមេរិក ក្នុងឆ្នាំ១៩០៦ លោកស្រី បេកឺរ ជាកូនស្រីរបស់គ្រួសារដ៏ក្រីក្រមួយ និងត្រូវបានឪពុកបោះបង់ចោលតាំងពីតូច។ បង្ខំចិត្តទៅស៊ីឈ្នួលបំរើគេតាមផ្ទះ តាំងពីអាយុ៧ឆ្នាំ Josephine Baker បានបញ្ចប់ការសិក្សានៅត្រឹមអាយុ១៣ឆ្នាំដើម្បីរៀបការ។ តែមិនបានប៉ុន្មានលោកស្រីក៏លែងលះគ្នាភ្លាម ហើយផ្តើមចាប់របរជាអ្នករាំក្នុងក្រុមសិល្បៈ Jones Family Band។ ក្នុងដំណើរចេញសម្តែងជាពីរដ្ឋមួយទៅរដ្ឋមួយ ជាបន្តបន្ទាប់ នាងបានជួបលោក Willie Baker និងរៀបការជាលើកទីពីរ ហើយប្រើត្រកូល Baker ជារៀងរហូតដល់ថ្ងៃស្លាប់។ ដើម្បីសម្រេចបំណងចង់ក្លាយជាអ្នកសម្តែងល្ខោនBraodway លោកស្រីបានបង្ខំចិត្តចាកចេញពីស្រុកកំណើត និងស្វាមីទី២ នៅអាយុ១៦ឆ្នាំ។ មានស្នាដៃសម្តែងល្អ ផលិតករម្នាក់បានបបួលនាងមកបារាំង ដើម្បីថតដាក់ទស្សនាវដ្តីជនជាតិស្បែកខ្មៅ ក្នុងទម្រង់ជាការរាំស្រាតស្ទើរស្រាតននោល ដែលក្រោយមកលោកស្រីបានសរសេររិះគន់ថាចំណីអារម្មណ៍របស់ពួកអាណានិគម។ នៅឆ្នាំ ១៩២៧ នាងបានឡើងឆាកសម្តែងរាំច្រៀងក្នុងក្រុម Folies Bergeres។ សម្ជសសម្រស់និងការសម្តែងរបស់នាងបានទាក់ចិត្តទាំងមនុស្សស្រីទាំងមនុស្សប្រុស មិនយូរប៉ុន្មាននាងក៏បានក្លាយជាតារាប្រចាំកាស៊ីណូប៉ារីស និងបានជោគជ័យយ៉ាងត្រចះត្រចង់ ជាមួយបទចម្រៀង J’ai 2 amours ឬប្រែថា “ខ្ញុំមានស្នេហាពីរ” ដែលជាការឧទ្ទិសទឹកចិត្តសេ្នហារបស់នាងចំពោះប្រទេសកំណើតនិងក្រុងប៉ារីស។ នៅឆ្នាំ ១៩៣៧ នាងបានរៀបការជាលើកទីបី ជាមួយបុរសជាជាងកាត់ដេរ ជាតិជ្វីហ្វ និងបានទទួលសញ្ជាតិបារាំង។ ទន្ទឹមនឹងជោគជ័យក្នុងវិស័យសិល្បៈ លោកស្រីមានបុព្វហេតុតស៊ូប្រឆាំងនឹងពួកណាហ្ស៊ី ដើរជួរមុខ ដោយបានបន្លំខ្លួនធ្វើជាចារកិច្ចបំរើឱ្យរដ្ឋបារាំង នាំព័ត៌មានសម្ងាត់និងសំខាន់ៗជាច្រើនមកឱ្យបារាំង ឬការពារចារបុរសឱ្យបានរួចពីពួកណាហ្ស៊ីអាល្លឺម៉ង់ តាំងពីសង្គ្រាមផ្ទុះឡើងភ្លាម រហូតដល់ចប់សង្គ្រាមលោក។ លោកស្រីបានចូលបំរើការងារ និងជួយអង្គការកាកបាទក្រហម រហូតអស់ទ្រព្យពីខ្លួន។ នៅឆ្នាំ ១៩៤៩លោកស្រីបានមេដាយជាសកម្មជនតស៊ូ និងបានទទួលឥស្សរិយសពីប្រធានាធិបតីបារាំង ដឺហ្កោល នៅឆ្នាំ ១៩៥៧។ ក្រោយមរណភាពនៅថ្ងៃទី ១២មេសា១៩៧៥ លោកស្រីបានក្លាយជាស្ត្រីទីមួយដែលបានទទួលមេដាយកិត្តិយសយោធា។ ក្រោយសង្គ្រាមលោក ដោយចង់ប្រែក្លាយក្តីស្រមៃឃើញពិភពលោកមានភាតរភាពសាកល លោកស្រីបានសុំកូនចំនួន១២នាក់មកចិញ្ចឹម មានពណ៌សំបុរ ដើមកំណើត សញ្ជាតិសាសនាខុសគ្នាទាំងអស់ និងចាប់ផ្តើមសកម្មភាពគាំទ្រពលរដ្ឋអាមេរិកស្បែកខ្មៅនៅអាមេរិក តាំងពីនៅឆ្នាំ១៩៥៣មក។ នៅថ្ងៃទី ២៣សីហា ១៩៦៣ លោកស្រីបានធ្វើដំណើរឆ្លងមហាសមុទ្ទអាត្លង់ទិក ដើម្បីចូលរួមដង្ហែក្បួនបាតុកម្មជាមួយ Martin Luther King ទាមទារសិទ្ធិសេរីភាពឱ្យជនស្បែកខ្មៅនៅអាមេរិក ក្នុងឯកសណ្ឋានជាវីរនារីនៃចលនាបារាំងសេរី France Libre និងដោយបានថ្លែងថា “ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃដ៏រីករាយបំផុតក្នុងមួយជីវិតខ្ញុំ”។ ក្នុងដំណាក់កាលចុងក្រោយនេះជីវិត លោកស្រីបានទទួលការគាំទ្រពីរាជបុត្រីម៉ូណាកូ និងលាចាកលោកក្នុងវ័យ៦៩ឆ្នាំ នៅម៉ូណាកូ។ ហើយចាប់ពីថ្ងៃទី ៣០វិច្ឆិកា២០២១ទៅ លោកស្រីបានក្លាយជាស្ត្រីទី៦ និងជាស្ត្រីស្បែកខ្មៅដំបូងគេបង្អស់ ដែលមានកិត្តិយសផ្តិតឈ្មោះកប់ផ្នូរក្នុងវិមានប៉ង់តេអុង ក្បែរឥស្សរជននិងបញ្ញាជនដ៏មានកេរ្តិ៍ឈ្មោះ ៨០រូបផ្សេងទៀតរបស់បារាំង៕11/30/20214:25
- ទស្សនៈព្រឹត្តិការណ៍ពិភពលោក - ហេតុអ្វីបានជានុយក្លេអ៊ែរអ៊ីរ៉ង់កំពុងបន្តបំពុល និងធ្វើឲ្យសហគមន៍អន្តរជាតិបារម្ភខ្លាំង?នៅថ្ងៃចន្ទ ទី២៩ វិច្ឆិកា អ៊ីរ៉ង់ និងសហគមន៍អន្តរជាតិផ្តើមកិច្ចចរចាជាថ្មីក្នុងទីក្រុងវីយែន ប្រទេសអូទ្រីស។ កិច្ចចរចាដែលបានផ្អាកអស់រយៈពេល ៦ខែមួយនេះមានគោលដៅព្យាយាមស្រោចស្រង់កិច្ចព្រមព្រៀងនុយក្លេអ៊ែរអ៊ីរ៉ង់ឆ្នាំ ២០១៥ឡើងវិញ។ គួររម្លឹកថា កិច្ចព្រមព្រៀងកាលពី ៦ឆ្នាំមុនមួយនេះត្រូវបានអ៊ីរ៉ង់ចុះហត្ថលេខាជាមួយ ៦ភាគី គឺអាមេរិក បារាំង អង់គ្លេស រុស្ស៊ី ចិន និងអាល្លឺម៉ង់។ តែក្នុងឆ្នាំ ២០១៨ អាមេរិកក្នុងជំនាន់ប្រធានាធិបតីលោកដូណាល់ ត្រាំបានដកអាមេរិកចេញវិញ និងបានដាក់ទណ្ឌកម្មសេដ្ឋកិច្ចឡើងវិញលើអ៊ីរ៉ង់។ នេះហើយជាដើមចមនៃភាពចម្រូងចម្រាសមកដល់សព្វថ្ងៃ។ តើកិច្ចព្រមព្រៀងឆ្នាំ ២០១៥ មួយនេះនៅតែមានសង្ឃឹមអាចស្រោចស្រង់បានដែរ ឬទេ?។ វិលចុះ វិលឡើង កិច្ចព្រមព្រៀងនុយក្លេអ៊ែរអ៊ីរ៉ង់ឆ្នាំ ២០១៥ នៅមិនទាន់អាចបិទបញ្ចប់រឿងនុយក្លេអ៊ែរអ៊ីរ៉ង់ដូចដែលគេបានសង្ឃឹម និងរំពឹងទុកនៅឡើយទេ។ តើវាជាកំហុសអ្នកណាដែលរឿងរ៉ាវច្រំដែលមួយនេះហាក់បាន និងកំពុងឡើងក្តៅជាថ្មីនៅពេលនេះ?។ គេពិបាកទម្លាក់កំហុសទៅលើអ្នកណាម្នាក់ តែគេអាចចោទសួរបានថា បើកុំតែអតីតប្រធានាធិបតីអាមេរិកលោកដូណាល់ ត្រាំបានដកអាមេរិកចេញពីកិច្ចព្រមព្រៀងកាលពីឆ្នាំ ២០១៨ និងដាក់ទណ្ឌកម្មសេដ្ឋកិច្ចឡើងវិញលើអ៊ីរ៉ង់ ម្ល៉េះវិបត្តិនុយក្លេអ៊ែរអ៊ីរ៉ង់ក៏ប្រហែលមិនបន្តអូសបន្លាយមកដល់សព្វថ្ងៃដែរ។ គួរបញ្ជាក់ថា ការសម្រេចចិត្តរបស់លោកត្រាំកាលណោះជាការសម្រេចអន្តោម័ត ព្រោះក្រុមប្រទេសហត្ថលេខីផ្សេង មានបារាំង អង់គ្លេស រុស្ស៊ី ចិន និងអាល្លឺម៉ង់មិនបានដកខ្លួនចេញទេ។ចំណែកអ៊ីរ៉ង់ក៏មិនបានដកខ្លួនចេញដែរ តែបានផ្តើមឈប់គោរពលើកិច្ចសន្យាខ្លះនៃកិច្ចព្រមព្រៀងដើម្បីសងសឹកវាយបកនឹងអាមេរិកវិញ។ អ្វីដែលទីក្រុងតេហេរ៉ង់បានរំលោភ និងកំពុងបន្តរំលោភមកដល់សព្វថ្ងៃ គឺការចម្រើនធាតុអ៊ុយរ៉ាញ៉ូមក្នុងអត្រាខ្ពស់ និងការស្តុកសារធាតុអ៊ុយរ៉ាញ៉ូមចម្រើនរួចលើសចំនួនដែលកិច្ចព្រមព្រៀងបានកំណត់។ តែគេមិនត្រូវភ្លេចនិយាយទេថា ៦ឆ្នាំក្រោយកិច្ចព្រមព្រៀង បរិបទនយោបាយមានការផ្លាស់ប្តូរនៅអាមេរិក និងនៅអ៊ីរ៉ង់។ នៅពេលដែលគេនិយាយពីការផ្លាស់ប្តូរថ្នាក់ដឹកនាំនយោបាយ គឺគេចង់ផ្តោតលើការផ្លាស់ប្តូរយុទ្ធសាស្រ្តនយោបាយ។នៅអាមេរិក ប្រធានាធិបតីថ្មីលោកចូ បៃដិនបានបញ្ជាក់ពីចេតនាចង់នាំអាមេរិកចូលក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងនុយក្លេអ៊ែរអ៊ីរ៉ង់ឆ្នាំ ២០១៥ ឡើងវិញ។ នៅអ៊ីរ៉ង់ ថ្នាក់ដឹកនាំថ្មីដែលទើបចូលកាន់អំណាចក្នុងខែមិថុនាជាពួកអភិរក្សនិយម មានជំហរតឹងរឹង និងប្រយ័ត្នប្រយែងខ្លាំងជាមួយបស្ចិមលោក ពោលខុសពីថ្នាក់ដឹកនាំអ៊ីរ៉ង់មុនដែលមាននិន្នាការកណ្តាលនិយម។ គួររម្លឹកថា កិច្ចចរចាដើម្បីស្តារកិច្ចព្រមព្រៀងនុយក្លេអ៊ែរអ៊ីរ៉ង់ឆ្នាំ ២០១៥ ធ្លាប់បានធ្វើចំនួន ៦ដង មុននឹងផ្អាកក្នុងពេលដែលអ៊ីរ៉ង់រៀបចំបោះឆ្នោតជាតិ។ ដូច្នេះសម្រាប់ថ្នាក់ដឹកនាំថ្មីនៅអ៊ីរ៉ង់ កិច្ចចរចាដែលទើបចាប់ផ្តើមជាថ្មីក្នុងថ្ងៃចន្ទ ទី២៩ វិច្ឆិការ គឺជាកិច្ចចរចាលើកទី១ របស់ខ្លួន។តែនៅប៉ុន្មានថ្ងៃមុនកិច្ចចរចា មានចលនាការទូតមួយចំនួនបានរៀបចំឡើង។ ជាក់ស្តែងក្នុងថ្ងៃទី១៨ វិច្ឆិកា ភាគីបារាំង អាល្លឺម៉ង់ អង់គ្លសេ និងអាមេរិកបានជួបពិគ្រោះយោបល់ជាមួយក្រុមប្រឹក្សានៃកិច្ចសហប្រតិបត្តិឈូងសមុទ្រពែក្សនៅក្នុងប្រទេសអារ៉ាប៊ីសាអូឌីត។ បន្ទាប់មកក្នុងថ្ងៃទី២៣ វិច្ឆិកា អ្នកនាំពាក្យក្រសួងការបរទេសអាមេរិកបានអះអាងជាថ្មីពីការចង់ឃើញវត្តមានភាគីអ៊ីរ៉ង់នៅក្នុងកិច្ចចរចាថ្ងៃទី២៩ វិច្ឆិកាជាមួយនឹងគំនិតល្អ និងការបន្តសម្រេចលើលទ្ធផលដែលទទួលបានពីកិច្ចចរចាលើកមុន។ តែនៅចំពោះមុខ ក្រុមអ្នកការទូតបរទេសកំពុងចោទសួរលើយុទ្ធសាស្រ្តរបស់ថ្នាក់ដឹកនាំអ៊ីរ៉ង់ថ្មី។ តើពួកគេបានត្រៀមខ្លួនដើម្បីជជែកលើអ្វីដែលថ្នាក់ដឹកនាំអ៊ីរ៉ង់មុនបានចាប់ផ្តើម ឬមួយក៏ពួកគេព្យាយាមដាក់លក្ខខណ្ឌថ្មីដើម្បីអូសបន្លាយពេល?។រហូតមកដល់ពេលនេះ ថ្នាក់ដឹកនាំអ៊ីរ៉ង់ថ្មីធ្លាប់បានលើកឡើងនូវចំណុចពីរដែលអាមេរិកចាត់ទុកជាចំណុចមិនអាចទទួលយកបាន និងមិនអាចទៅរួច ទី១ ការលើកទណ្ឌកម្មអាមេរិកទាំងស្រុងចេញពីអ៊ីរ៉ង់ និងទី២ ការសន្យាពេញលេញ និងមិនអាចថយក្រោយបានរបស់អាមេរិកទៅលើកិច្ចព្រមព្រៀងនុយក្លេអ៊ែរអ៊ីរ៉ង់ដែលទទួលបានពីការចរចាឡើងវិញនាពេលខាងមុខ។ អ៊ីរ៉ង់យល់ថា ចំណុចទាំងពីរនេះជាលក្ខខណ្ឌដែលអនុញ្ញាតឲ្យខ្លួនវិលត្រឡប់ទៅគោរពពេញលេញឡើងវិញនូវកិច្ចព្រមព្រៀងឆ្នាំ ២០១៥។ លោកអាលី បាហ្គឺលី កានី អ្នកតំណាងរដ្ឋាភិបាលអ៊ីរ៉ង់បានបញ្ជាក់ច្បាស់ៗថា អ៊ីរ៉ង់មិនទុកចិត្តបស្ចិមលោក និងមិនចង់ធ្វើខុសម្តងទៀតដូចក្នុងអតីតកាលទេ។តាមលោកកានី ប្រជាជនអ៊ីរ៉ង់មិនលត់ជង្គង់នឹងការគំរាមកំហែងផ្លូវយោធា និងទណ្ឌកម្មសេដ្ឋកិច្ចជាដាច់ខាត។ តាមរយៈសម្តីរបស់លោកកានីរបៀបនេះនាំឲ្យគេយល់បានថា ថ្នាក់ដឹកនាំអ៊ីរ៉ង់ថ្មីបានបិទចោលទាំងស្រុងនូវទំព័រសករាជរបស់របបអ៊ីរ៉ង់មុនដែលមាននិន្នាការកណ្តាលនិយម។ ពិតណាស់នៅពេលនេះ គំនិតនៃការព្យាយាមស្រោចស្រង់កិច្ចព្រមព្រៀងនុយក្លេអ៊ែរអ៊ីរ៉ង់ឆ្នាំ ២០១៥ បន្តជាបំណងប្រាថ្នារបស់គ្រប់ភាគីពាក់ព័ន្ធទាំងអស់។ គ្រប់គ្នានៅតែមានជំនឿ និងនៅតែចង់បន្តទុកការដោះស្រាយរឿងច្រំដែលមួយនេះតាមផ្លូវទូត។ តែពេលវេលាហាក់កាន់តែខោច ព្រោះតាំងពី ១ឆ្នាំកន្លងទៅ អ៊ីរ៉ង់បានបង្កើនសមត្ថភាពនុយក្លេអ៊ែរសម្បើមណាស់ តាមរយៈការចម្រើនធាតុអ៊ុយរ៉ាញ៉ូមក្នុងអាត្រាខ្ពស់ និងស្តុកសារធាតុអ៊ុយរ៉ាញ៉ូមចម្រើនរួចក្នុងបរិមាណច្រើន។អ៊ីចឹងហើយបានជាមានសំណួរមួយចំនួនចោទឡើង តើកិច្ចព្រមព្រៀងកាលពី ៦ឆ្នាំមុននៅតែអាចស្រោចស្រង់បានដែរ ឬទេ? តើវាមិនយឺតពេលបាត់ទៅហើយ ឬដែលគ្រប់គ្នាកំពុងព្យាយាមស្រោចស្រង់កិច្ចព្រមព្រៀងនេះឡើងវិញ ឬមួយក៏ថា តើគ្រប់គ្នាមិនមែនកំពុងព្យាយាមស្រោចស្រង់កិច្ចព្រមព្រៀងមួយដែលបានស្លាប់បាត់ទៅហើយទេ ឬយ៉ាងណា?៕11/29/20215:34
- ទស្សនៈព្រឹត្តិការណ៍ពិភពលោក - សង្គ្រាមរ៉ាំរ៉ៃនៅយេម៉ែនបង្កជាមហន្តរាយមនុស្សធម៌ធ្ងន់ធ្ងរបំផុតសង្គ្រាមនៅយេម៉ែនដែលមានរយៈពេល ៧ឆ្នាំទៅហើយនោះ នៅមិនទាន់មានសញ្ញាថាអាចបិទបញ្ចប់បាននៅឡើយនោះទេ។ ខណៈការវាយប្រយុទ្ធគ្នានៅបន្តមាន អង្គការសហប្រជាជាតិបានប៉ាន់ប្រមាណថាជម្លោះរ៉ាំរ៉ៃរបស់យេម៉ែននឹងអាចឆក់យកជីវិតមនុស្សកើនដល់ទៅ ៣៧៧ ០០០ នាក់នៅចុងឆ្នាំនេះ។ តើសង្គ្រាមនៅយេម៉ែនបង្កជាផលវិបាកអ្វីខ្លះ? ហើយបើសង្គ្រាមនៅតែបន្តមាន តើអនាគតរបស់ប្រជាជនយេម៉ែននឹងទៅជាយ៉ាងណា? ប្រជាជនយេម៉ែនគឺជាអ្នករងទុក្ខខ្លាំងបំផុតពីសង្គ្រាមក្នុងរយៈពេល៧ ឆ្នាំមកនេះ។ នៅក្នុងរបាយការណ៍មួយដែលចេញផ្សាយនៅថ្ងៃអង្គារ ទី២៣ វិច្ឆិកា កម្មវិធីអភិវឌ្ឍន៍របស់អង្គការសហប្រជាជាតិឬហៅកាត់ថា UNDP បានប៉ាន់ស្មានថាសង្រ្គាម៧ឆ្នាំនៅយេម៉ែននឹងអាចផ្តាច់ជីវិតមនុស្សកើនដល់ ៣៧៧ ០០០នាក់នៅចុងឆ្នាំនេះ តាមរយៈផលប៉ះពាល់ដោយផ្ទាល់និងដោយប្រយោល។ ជនរងគ្រោះស្លាប់ពីផលប៉ះពាល់ដោយផ្ទាល់និងដោយប្រយោល អង្គការសហប្រជាជាតិលើកឡើងថាមានរហូតទៅជិត ៦០% នៃការស្លាប់នឹងអាចបណ្តាលមកពីផលប៉ះពាល់ដោយប្រយោលដូចជាកង្វះទឹកស្អាត ភាពអត់ឃ្លាន និងជំងឺ។ ចំណែកឯការវាយប្រយុទ្ធគ្នានឹងអាចសម្លាប់មនុស្សដោយផ្ទាល់កើនដល់ចំនួនជាង ១៥០ ០០០នាក់។ ភាគច្រើននៃអ្នកដែលត្រូវបានសម្លាប់ដោយផលប៉ះពាល់ដោយប្រយោលនៃសង្រ្គាមគឺជាកុមារតូចៗ។ កុមារតូចៗទាំងនោះងាយរងគ្រោះជាពិសេសពីបញ្ហាកង្វះអាហារូបត្ថម្ភ។ នៅក្នុងរបាយការណ៍ អង្គការ UNDP ប៉ាន់ប្រមាណថា ៧០% នៃអ្នកស្លាប់គឺជាកុមារដែលមានអាយុក្រោម ៥ ឆ្នាំ។ នៅឆ្នាំ ២០២១ កុមារយេម៉ែនដែលមានអាយុក្រោម៥ឆ្នាំចំនួនម្នាក់ស្លាប់រៀងរាល់ ៩ នាទីម្តងដោយសារតែសង្គ្រាម។ នេះបើតាម UNDP ដដែល។ គួររំឭកថា ជម្លោះនៅយេម៉ែនបានចាប់ផ្ទុះឡើងនៅខែមីនា ឆ្នាំ ២០១៥ នៅពេលដែលសម្ព័ន្ធអន្តរជាតិដឹកមុខដោយអារ៉ាប៊ីសាអូឌីតចូលធ្វើអន្តរាគមន៍ជួយរដ្ឋាភិបាលយេម៉ែន ក្រោយក្រុមឧទ្ទាមហ៊ូទីគាំទ្រដោយអ៊ីរ៉ង់វាយដណ្តើមយកបានក្រុងសាណាដែលជារដ្ឋធានីរបស់យេម៉ែន។ ការប្រយុទ្ធគ្នាតាំងពីពេលនោះ បានជះផលប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរដល់ការអភិវឌ្ឍន៍របស់យេម៉ែន។ UNDP ធ្លាប់បានទាញសញ្ញាអាសន្នថាសង្រ្គាមនៅយេម៉ែនដែលជាប្រទេសក្រីក្របំផុតមួយនៅក្នុងតំបន់បានរុញច្រានឲ្យការអភិវឌ្ឍន៍របស់ប្រទេសនេះដើរថយក្រោយអស់ជាង២ទសវត្សរ៍។ ជម្លោះរ៉ាំរៃនៅយេម៉ែននេះតែងត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាមហន្តរាយមនុស្សធម៌ដ៏ធ្ងន់ធ្ងរបំផុតក្នុងពិភពលោក។ ដោយព្យាករណ៍ពីផលប៉ះពាល់នៃការបន្តប្រយុទ្ធគ្នាទៅថ្ងៃអនាគត អង្គការ UNDP បានព្រមានថាមនុស្សសរុបរហូតដល់ ១,៣ លាននាក់នឹងត្រូវស្លាប់នៅឆ្នាំ ២០៣០ខាងមុខ។ ចុះបើសង្គ្រាមនៅយេម៉ែនអាចបិទបញ្ចប់ តើនឹងមានអ្វីកើតឡើង? ប្រសិនបើជម្លោះរ៉ាំរ៉ៃអាចបិទបញ្ចប់នៅពេលនេះ នោះពន្លកនៃក្តីសង្ឃឹមចំពោះអនាគតរបស់ប្រទេសយេម៉ែននឹងចាប់រះមានពន្លឺមកវិញ ដោយយេម៉ែនអាចនឹងក្លាយជាប្រទេសមានប្រាក់ចំណូលមធ្យមនៅឆ្នាំ ២០៥០។ ក៏ប៉ុន្តែ UNDP វាយតម្លៃថាស្ថានការណ៍នៅក្នុងប្រទេសយេម៉ែនសព្វថ្ងៃនេះមិនបានបង្ហាញសញ្ញាធូរស្រាលឡើយ។ នៅក្នុងតំបន់មួយចំនួន ការវាយប្រយុទ្ធគ្នានៅតែបន្តកើនឡើង មានតាំងពីការប្រយុទ្ធដោយរថក្រោះ ការទម្លាក់គ្រាប់បែកជាប្រចាំដោយយន្តហោះចម្បាំង និងយន្តហោះគ្មានមនុស្សបើក។ ហើយហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធសំខាន់ៗនៅតែរងការបំផ្លិចបំផ្លាញ។ ក្នុងប៉ុន្មានសប្តាហ៍ថ្មីៗនេះ ការប្រយុទ្ធគ្នាបានកើនឡើងនៅក្បែរទីក្រុងយុទ្ធសាស្ត្រម៉ារីប (Marib) ដែលសម្បូរប្រេងនិងជាបន្ទាយដ៏សំខាន់ចុងក្រោយរបស់រដ្ឋាភិបាលដែលទទួលស្គាល់ដោយអន្តរជាតិ។ ពួកឧទ្ទាមនិងយុទ្ធជនគាំទ្ររដ្ឋាភិបាលរាប់ពាន់នាក់ត្រូវបានសម្លាប់នៅក្នុងការប្រយុទ្ធគ្នាដើម្បីដណ្តើមយកទីក្រុងដ៏សំខាន់មួយនេះ។ នៅក្នុងបទអត្ថាធិប្បាយដាច់ដោយឡែកមួយកាលពីថ្ងៃអង្គារ ទីភ្នាក់ងារអង្គការសហប្រជាជាតិទទួលបន្ទុកជនភៀសខ្លួនបានបង្ហាញពីក្តីព្រួយបារម្ភយ៉ាងខ្លាំងរបស់ខ្លួនអំពីសុវត្ថិភាព និងសន្តិសុខរបស់ជនស៊ីវិលនៅម៉ារីប។ អ្នកនាំពាក្យរបស់ឧត្តមស្នងការទទួលបន្ទុកជនភៀសខ្លួននៃអង្គការសហប្រជាជាតិនៅទីក្រុងហ្សឺណែវអ្នកស្រី Shabia Mantoo បានមានប្រសាសន៍ថា នៅម៉ារីបចាប់តាំងពីខែកញ្ញាមកដល់ពេលនេះ សង្គ្រាមបានបង្ខំឲ្យមនុស្សប្រមាណ ៤០ ០០០នាក់រត់ភៀសខ្លួន។ គេប៉ាន់ស្មានថាចំនួនអ្នករត់ភៀសខ្លួននឹងកើនឡើងដល់ជាង១លាននាក់ក្នុងពេលខាងមុខ ហើយពួកគេទាំងនោះនឹងប្រឈមស្ថានភាពសុខភាពដូចជាជំងឺរាគរូស ជំងឺគ្រុនចាញ់ និងការឆ្លងជំងឺរលាកផ្លូវដង្ហើមជាដើម។ល។ សរុបមក ជនស៊ីវិលយេម៉ែនគឺជាអ្នករងគ្រោះខ្លាំងបំផុតពីសង្គ្រាមរយៈពេល ៧ឆ្នាំ ដែលនៅតែគ្មានសញ្ញានៃការបិទបញ្ចប់។ បើការវាយប្រយុទ្ធគ្នានៅបន្តមាន នោះប្រជាជនយេម៉ែនរាប់លាននាក់ក៏នៅតែបន្តទទួលរងគ្រោះពីជម្លោះ ដោយត្រូរស់នៅក្នុងភាពភ័យខ្លាច រស់ជាប់ក្នុងភាពក្រីក្រ ពិបាកប្រកបការងារដើម្បីទ្រទ្រង់ជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ។ បច្ចុប្បន្ននេះ ជាង ៨០%នៃប្រជាជនយេម៉ែនសរុបប្រមាណ ៣០ លាននាក់ កំពុងត្រូវការជំនួយមនុស្សធម៌ ខណៈសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសមួយនេះជិតដួលរលំទៅហើយ ដោយសារតែសង្គ្រាមរ៉ាំរ៉ៃដែលមានការលូកដៃចូលកកូរកកាយផងពីសំណាក់បរទេសខាងក្រៅ៕11/24/20215:15
À propos de ទស្សនៈព្រឹត្តិការណ៍ពិភពលោក
Écoutez ទស្សនៈព្រឹត្តិការណ៍ពិភពលោក, ព្រឹត្តិការណ៍អន្តរជាតិប្រចាំថ្ងៃ ou d'autres radios du monde entier - avec l'app de radio.fr
ទស្សនៈព្រឹត្តិការណ៍ពិភពលោក
Téléchargez gratuitement et écoutez facilement la radio et les podcasts.
ទស្សនៈព្រឹត្តិការណ៍ពិភពលោក: Podcasts du groupe
ទស្សនៈព្រឹត្តិការណ៍ពិភពលោក: Radios du groupe
En conséquence des restrictions de votre navigateur, il n'est pas possible de jouer directement la station sur notre site web.
Vous pouvez cependant écouter la station ici dans notre Popup-Player radio.fr.
